هدایت‌الله بدری، سرپرست وزارت معادن و پترولیم روز شنبه‌( ۱۵ جدی) با محمد مراد امانوف، رئیس اجرائیوی پروژه تاپی دیدار کرد.

طرفین در این دیدار روی پیشرفت‌های اخیر پروژه تاپی، تسریع بخشیدن به کارهای باقی‌مانده پروژه و چگونگی بلندبردن سطح فرصت‌های کاری به افغان‌ها در پروژه، ارتقای ظرفیت انجنیران افغان و سایر موضوعات مرتبط بحث و گفتگو کردند.

پروژه تاپی بیش از دو ماه است در خاک افغانستان جریان دارد.

آگاهان درحوزه‌ی اقتصادی، تطبیق پروژه تاپی را گام مهم در راستای پیشرفت اقتصادی کشور می‌دانند و تاکید دارند که عملی شدن این پروژه، افغانستان را به پایگاه مهم اقتصادی منطقه مبدل خواهد کرد.

اعضای بخش خصوصی هم معتقد اند که اگر پروژه تاپی عملی گردد تعاملات بهتر سیاسی، اقتصادی و همکاری های منطقه‌ای به خصوص میان چهار کشور ترکمنستان، افغانستان، پاکستان وهند بیشتر خواهد شد.

اما آگاهان روابط بین‌الملل می‌گویند که مشکلات سیاسی اسلام آباد با دهلی‌نو سبب شده تا چرخ آغاز کار پروژه لوله گاز ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند به گردش در نیآید. آنان تأکید می‌کنند که اگر دولت سرپرست پروژه کاسایک‌هزار را به مثابه ابزار فشار در برابر پاکستان استفاده کند، اسلام آباد گره از مشکل پروژه تاپی را باز خواهد کرد.

صدراعظم پاکستان به تازگی گفته که حمله اخیر نظامیان آن کشور بر ولسوالی برمل ولایت پکتیکا، پاسخ مناسبی به مخالفان مسلح دولت پاکستان بوده است.

شهباز شریف هشدار داده که پاکستان به حملات از آن ‌سوی سرحدات پاسخ قاطع و محکمی داده است و خواهد داد. او در جلسه‌ای در اسلام‌آباد با تاکید بر اقدامات ضروری افزود که عوامل داخلی و بیرون‌مرزی علیه پاکستان فعالیت می‌کنند.

وی گفته است: «امروز در مورد حمله‌ای صحبت می‌کنیم که در روزهای گذشته بالای پاکستان صورت گرفت و ما پاسخ مناسب به آن دادیم. هنوز هم عاملان و جنگجویان شان در پاکستان به ویژه در خیبرپختونخوا و بلوچستان وجود دارند و توطئه‌چینی دارند. ما می‌دانیم کسانی هستند که در خارج از کشور نشسته اند، هرچند در لباس دوست ولی علیه پاکستان کار می‌کنند که یک تهدید جدی است.»

با این حال، رسانه‌های پاکستانی گزارش داده‌اند که این سخنان صدراعظم پاکستان در اشاره به نفوذ گروه تی‌تی‌پی از خاک افغانستان به پاکستان بوده که با مقابله نیروهای پاکستانی مواجه شده است. هرچند منابع محلی و وزارت دفاع ملی افغانستان قبلاً اعلام کردند که در حمله پاکستان بر ولسوالی برمل پکتیکا افراد ملکی مشمول کودکان و زنان کشته و زخمی شدند.

در همین حال، شیرمحمد عباس ستانکزی، معین سیاسی وزارت خارجه در واکنش به این سخنان گفته که مشکل پاکستان داخلی است و اگر آن کشور مسیر تخاصم را با افغانسان بگیرد، به شکست مواجه خواهد شد.

آقای ستانکزی هشدار داد: «اگر از سرحد پنج تن از فرزندان محمود، ابدالی و بابر را بفرستیم، در بحر هند هم کسی نمی‌تواند آنان را متوقف کند.»

او تصریح کرد که نیروهای افغان به خوبی از سرحدات کشور حفاظت کرده‌اند. وی افزود: «دشمن اگر با چشم بد به سوی آن نگریسته است، چشم اش را کشیده‌اند.»

از سویی هم، به باور آگاهان تناقضاتی در دیدگاه‌ها و موضع نهادها و مقامات مختلف پاکستان در مورد افغانستان وجود دارد. در همین سلسله و در حالی که شهباز شریف صحبت از زورآزمایی می‌زند، وزارت خارجه پاکستان ادعا کرده که آن کشور به دیپلوماسی باور دارد و خواهان روابط دوستانه با افغانستان است.

با وجود فعالیت صدها کارخانه خورد و کلان و شهرک صنعتی در هرات، میزان بیکاری در این ولایت بلند است.

بسیاری از افراد از صبح تا شام در گوشه وکنار شهر دنبال کار هستند اما برخی ها می‌گویند که برای آنها در یک هفته هم زمینه کار مهیا نمی‌شود.

با این حال، در فصل زمستان وسردی هوا زندگی برای قشر کارگر سخت شده است. آنان نمی‌توانند مصارف اولیه زندگی خود را تامین کنند.

سید مهدی یک‌ ماه می‌شود که از ایران اخراج شده است. او حالا همه روزه در جستجوی کار است. خانواده او در ایران هستند و خودش شب و روزهای سخت را در هرات سپری می‌کند. همانند سید مهدی ده ها جوان دیگر روزانه در انتظار پیدا کردن کار هستند.

سید مهدی می‌گوید: «من آمدم تا در مملکت خود زندگی کنم. اما با چه امیدی زندگی کنم؟ بروم در مسجد بخوابم؟ در این فصل سرما نه کار است و نه بار.»

محمد علی، کارگر می‌گوید: «من رد مرز شدم و جای درست ندارم. خانه من آنجاست. چهار فرزندم آنجا اند. مرا رد مرز کردند. کسانی اینجا هستند که شرایط شان خیلی بدتر از من است.»

برخی از کارگران می‌گویند که میزان بیکاری نسبت به سال گذشته بیشتر شده است و حالا در سرمای زمستان، وضعیت دشوار را سپری می‌کنند. آنان می‌گویند که توان پرداخت مصارف اولیه زندگی را ندارند و این وضعیت آنان را آزار می‌دهد.

احمدشاه، کارگر می‌گوید: «دو هفته یا سه هفته می‌شود که دستلاف نکرده ام. بیکاری است. دو هزار یا سه هزار نفر کارگر اینجا وجود دارد، اما کار نیست.»

غلام رسول، کارگر می‌گوید: «وقتی دست خالی به خانه می‌رویم، بچه ما ناراحت می‌شود. اما چاره‌ای نداریم. آن بچه هم چشم انتظار است. زن هم چشم انتظار است.»

عزیز احمد درگوشه دیگری از شهر هرات با ابزار کار خود روزانه درانتظار کار می‌باشد. او می‌گوید فرصت های کاری بسیار کم شده است و با وجود هزینه های سنگین زندگی، اما کار نیست تا بتواند مصارف اولیه زندگی خود را پیدا کند.

عزیز احمد می‌گوید: «صبح تا نماز دیگر اینجا برای کار می‌آیم. اینجا ایستاده هستم، اما کار نیست.»

مسوولان محلی بارها گفته اند که هزاران کارگر در شهرک صنعتی هرات مصروف هستند و تلاش می‌شود تا با راه اندازی پروژه های استخراج معادن بتوانند سقف بیکاری را کاهش دهند.