دیدبان شفافیت افغانستان در یک بررسی جدید درباره مشارکت مردم در بخش معادن کشور گفته است که نقش مردم محلی در مناطق معدنی، بسیار ضعیف است و دولت از طریق هیچ استراتژی بلند مدت نقش آنان در این راستا را نهادینه نکرده است.

این نهاد می‌گوید که این گزارش زمینه کاری برای جامعه مدنی که مایل به تدوین یک پروژه نظارت بر در بخش معادن فراهم می کند و اظهار می دارد که به طور بالقوه زمینه نقش برای مردم در بخش معدن از جمله برای جلوگیری از استخراج غیرقانونی معادن ، افزایش درآمد دولت و همکاری برای امنیت و ثبات، وجود دارد.

 سید اکرام افضلی، مدیر اجرایی سازمان دید‌بان شفافیت افغانستان گفته است” “دولت برخی اقدامات را برای مشارکت مردم در بخش استخراج سلب کرده است.  با این حال، این تلاش ها نامطلوب بوده اند، از تجربیات افغانی و جهانی مطلع نشده اند و بنابراین در طی ده سال گذشته موثر نبوده اند.”

آقای افضلی گفته است که در اوایل این ماه کابینه تصمیم گرفت که والی ها باید از مردم محل در مورد مناطق معدنی معلومات جمع آوری کنند.

 افضلی گفت که این یک اقدام نیک از سوی دولت بود اما روند جمع آوری اطلاعات باید به صورت منظم و برنامه ریزی شده انجام شود.

وی افزوده است:  “تجربیات ما از نظارت بر جامعه در بخش های دیگر ثابت می کند که مشارکت عمومی می تواند باعث افزایش مسوولیت پذیری و ایجاد اعتماد بین دولت و شهروندان شود.”

آقای افضلی گفته است: “دولت افغانستان می تواند با مشارکت مردم در نظارت بر عملیات معادن در هنگام استخراج آن از اکتشافات تا استخراج، اعتماد ایجاد کند و کانال ارتباطی مداوم را در اختیار مردم قرار دهد.”

در همین حال، شارلوت بویر، نویسنده گزارش، گفت: “در این گزارش به تشریح موارد و معیارهای لازم برای جذب افراد در بخش استخراجی پرداخته می شود و این می تواند توسط جامعه مدنی، دولت و بخش‌های خصوصی برای درک دیدگاه و طراحی مردم استفاده شود.”

این گزارش تعدادی از توصیه هایی را نشان می دهد که می تواند در هنگام جذب افراد در بخش معدن مورد توجه قرار گیرد.

 این گزارش همچنین یک متدولوژی توسعه یافته توسط دیدبان شفافیت پیشنهاد میکند که توسط آن اجتماعات بسیج و آموزش دیده می شوند و یک عضو باسواد و صادق جامعه برای نظارت بر جای معدن انتخاب می شود.  سپس می توان اطلاعات مربوط به پیشرفت و چالش ها را به اشتراک گذاشت و موضوعات را می توان با شرکت معدن و دولت محلی شناسایی و بررسی کرد.

اما با گذشت چهار دهه جنگ، افغانستان معتقد بر این است كه روی یک از گران قیمت ترین معدن دنیا نشسته است. ارزش این منابع تقریبا بین ۱ تا ۳ تریلیون دالر تخمین زده شده است.

 افغانستان دارای ذخایر گسترده ای از جمله طلا، پلاتین، نقره، مس، آهن، کرومیت، لیتیوم، یورانیم و المونیم و همچنین زمردهای با کیفیت بالا، یاقوت، فیروزه، لاجورد و سنگهای قیمتی دیگر و گاز طبیعی و نفت است.

 در اوایل سال جاری، یک دیپلمات گزارش داد که تنها چیزی که می تواند افغانستان را از یک کشور وابسته به کمک های خارجی به یک کشور با ثبات اقتصادی تبدیل کند، بهره برداری مناسب از ثروت معدنی آن است.

 این دیپلمات گزارش داد كه در صورت تامین سیاست‌های محكم و یک رویكرد استراتژیک جامع، واقع بینانه و بلند مدت و در صورت بهره برداری موثر، معادن می تواند بهترین جایگزین برای کمک های خارجی و كاهش وابستگی افغانستان، به كشورهای کمک کننده دیگر خارجی باشد.

 در این مقاله آمده است که اگر این منابع به درستی مدیریت شوند، فرصتی را برای افغانستان فراهم می کنند تا داستان موفقیت اقتصادی خود را بنویسند