با وجود وعده‌های مکرر دولت افغانستان و سیاستمداران این کشور برای مشارکت زنان در فرایندهای تصمیم گیری، اما نشست بزرگ روز پنجشنبه در مسکو درباره روند صلح افغانستان خلاف این وعده‌ها بود.

در ترکیب هیئت‌های دولت افغانستان چه در میز گفت‌وگوهای صلح در دوحه و چه در نشست روز گذشته مسکو حضور زنان نادیده گرفته شده است. در نشست مسکو، تنها حبیبه سرابی، عضو گفت‌وگوکننده‌ی هیئت دولت افغانستان اشتراک کرد و دیگر نماینده‌ای از زنان، کنشگران مدنی و حقوق بشری و رسانه‌ها در میان این هیئت دیده نشده است.

زمانی که نمایندگان وارد اتاق جلسه شدند - مشخص شد که در میان ده‌ها نفر حاضر ، همه مرد بودند - به جز یک خانم حبیبه سرابی.

خانم سرابی تنها زن در میان نماینده‌گان افغانستان بود - که شامل دولت افغانستان، طالبان و افرادی از افغانستان بود که از طرف مسکو دعوت نامه برای شان فرستاده شده بود.

خانم سرابی تنها صدای زن در اتاقی پر از مردان در نشست مسکو بود.

خانم سرابی دراین باره می گوید که:"امیدوارم درنشست‌های بعدی یگانه زن نباشم و خواستم که بیشتر زنان را دعوت کنند وبرای مقام‌های ترکیه که درنشست حضور داشتند گفتم که باید زنان بیتشر را به نشست #ترکیه دعوت کنند و همچنان نگرانی‌های زنان را شریک ساختم."

همچنان نادر نادری ، یکی دیگر از اعضای تیم مذاکرات صلح جمهوری افغانستان، در حمایت از سرابی گفته است که خانم سرابی در سخنان‌اش در اتاق پر از مردان گفت:" چرا من باید تنها زن در این نشست باشم؟ مگر ما بخشی از جنگ نبوده ایم؟ مطمئناً ما (زنان) می‌توانیم به صلح کمک کنیم. ۵۱فیصد افراد جامعه نباید نادیده گرفته شوند. امیدوارم که میزبانان درآینده این مسله را یاداشت کرده باشند."

نادری همچنین اظهار داشت است که امیدوار است "تعداد مساوی حضور زنان در همچو نشست‌ها به یک اصل تبدیل شود.

درادامه واکنش‌ها شهرزاد اکبر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز این عدم تعادل اشتراک کننده‌گان مسکور را زیر سوال برد.

خانم اکبر در حساب تویترش نگاسته است که:"بر اساس گزارش رسانه‌ها، برخی از دعوت نامه‌های نشست مسکو به افراد خاصی تحویل داده شد. چرا روسیه یک زن افغان را در آن لیست قرار نداد؟ همچنین احتمالاً از دولت افغانستان نیز دعوت شده بود، چرا از این دعوت برای ارسال چهار زن مذاکره کننده استفاده نشده است؟ "

اشرف حیدری، سفیر افغانستان در سریلانکا نیز در توییتی گفت: "حضور زنان مفصل در جلسات صلح به آرامی کاهش یافته است. ورود و رهبری اساسی آنها در هرگونه تعامل صلح به طور طبیعی مورد نیاز است، زیرا آنها از دو سوم هر جمعیت حرف می زنند، از جمله كودكانی كه تربیت میكنند. برای مسکو اهمیتی نخواهد داشت. اما هر افغان باید به آن اهمیت دهد!."

این مسله واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت از جمله مدیر موقت دیده‌بان حقوق بشر در بخش حقوق زنان، هدر بار نیز واکنش عدم تعادل زنان را در نشست مسکو زیر پرسش قرار داده است.

لیز دوسیت، خبرنگار ارشد بین‌المللی شبکه بی بی سی، با واکنش دراین باره گفته است که:"صدای قوی زنان افغان. آیا به همین دلیل است که آنها (مردان) نمی‌خواهند بیشتر سر میز حاضر باشند؟"

این درحالی است که پس از آغاز گفتگوهای درون افغانی در دوحه، در سپتامبر سال گذشته ،گزارشی منتشر شد که در آن گفته شده بود که نزدیک به ۸۰ درصد از جلسات صلح افغانستان، از سال ۲۰۰۵ بدین سو زنان را مستثنی قرار داده اند.

در آن گزارش آمده بود که بدون مشارکت معنادار زنان، هرگونه تلاش صلح پایدار در معرض شکست خواهد بود.

همچنان در دیدارهای مقام‌های امریکایی و طالبان که در ماه فبروری سال گذشته در دوحه زمینه را برای آغاز روند صلح بین‌الافغانی در ماه سپتامبر فراهم كرد، یك خانم در این گفتگوها نیز حضور نداشت.