از ۷۴۷ مین سالروز درگذشت مولانا بلخی گرامی‌داشت شد

شماری از فرهنگیان و نویسندهگان افغان و ترک از ۷۴۷ مین سال روز در گذشت مولانا جلاالدین محمد بلخی در کابل گرامی داشت شد.

این نویسندهگان و فرهنگیان می گویند که مولانا جلالدین بلخی نقطه وصل است و ادبيات عرفاني به جا مانده از وی منحصر به یک منطقه خاص نمی باشد.

زاهد سجاده نشین و ترانه گویی که شعر های عارفانه اش بر دل هزاران نفر جاویدانی

 است.

افسر رهبین، شاعر و نویسنده، در این باره گفت:”  این بلخی شورش گر که سرشاری و عیاری را  از پیشینان خود باز یافته است میخواهد باغ سبز تازیان را از بیخ و بن بشکند و با درهم شکستن دژها و و دیوارهای بیداد از هفت خوان جور و استبداد بگذرد. “

حسین آونی بوتسالی، سفیر کشور های اسلامی در افغانستان، در این باره گفت: ” به صدای او که میبرآمد دل دادم، در سایه او به همه تفاوتها روح همگرایی را ایجاد کردیم.”

مولانا جلاالدین محمد بلخی زادگاهش بلخ و آرامگاهش قونیه است که برخی از کشورها این شاعر توانا را به کشور خود نسبت می دهند، اما به باور  فرهنگیان ،ادبيات عرفاني به جا مانده از مولانا منحصر به یک منطقه خاص نمی باشد.

طاهر زهیر، سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ، در این باره گفت: ” مثنوی منبع هدایت است منبع اخلاق است منبع معرفت است، منبع جوشان و خروشان برای کل بشر است. “

رقص سماع، که هم چرخنده و هم بیننده را به شوقو هیجان می آورد، از دنیایی متفاوت از تفکرات مولانا جلاالدین بلخی است.

بیشتر اشعار  مولانا جلالالدین بلخی به زبان فارسی سرود شده اند، اما در اشعارش به ندرت از زبان ترکی ، عربی و یونانی نیز استفاده شده است.

از مولانا دو اثر به نظم و سه اثر به شعر بر جا مانده است  که اثر مثنوی معنوی بزرگترین اثر عرفانی مولانا جلاالدین بلخی است.