شماری از مجاهدین و باشندگان کابل هشتم ثور را که برابر است با بیست سومین سالروز پیروزی مجاهدین، روز آزادی می دانند، اما برخی دیگری از باشندگان این روز را سر آغاز بدبختی های جدید برای کشور توصیف میکنند.

این روز در افغانستان رخصتی عمومی است و از آن با مراسم گونه گون بزرگداشت می شود.

هشت ثور یاد آور روزیست که در سال 1371 اندیشه کمونیستی در افغانستان فروپاشید و سربازان سرخ پوش رژیم کمونستی از صحنه قدرت افغانستان بیرون شدند.

بیست سه سال پیش از امروز مجاهدین وارد کابل شدند و حکومت حدود 14 ساله حزب دیموکراتیک خلق و آخرین رییس جمهور آن دوکتور نجیب الله پایان یافت و مجاهدین به حکومت داری آغاز کردند.

شماری از مجاهدین این روز را به عنوان یک روز تاریخی و پیروزی مردم افغانستان در برابر قشون سرخ شوری و دست نشانده های آنان در کابل می دانند.

مرتضی نیکزاد مشاور رییس اجرایی در امور شهدا و معلولین:

“هشتم ثور روزی است که بعد از 14 سال برای اولین بار کاروان فاتحانه مجاهدین وارد کابل شدند و زمام امور کشور را به عهده گرفتند، این روز مورد استقبال مردم افغانستان است”

نمایشگاه عکس از کشته شدگان 14 سال حکومت حزب دیموکراتیک خلق و پرچم در کابل نیز برگزار شده است؛ اما شماری از آگاهان به این باور اند که هم 7 و هم 8 ثور روز های سیاه است و یاد بود از آنها کار درستی نیست.

کمال صافی عضو مجلس نمایندگان:

“کسانیکه در عقب حوادث 7 و 8 ثور بودند، اکنون آنها در یک دستر خوان نشسته اند و از یک کاسه می خورند، بناءً یاد آوری های این حقیقت های تلخ به نفع کشور نیست.”

شماری از باشندگان کابل به این باور اند که پس از پیروزی مجاهدین وضعیت بهتر نشد و بر عکس بد هم شد.

برخی مجاهدین این را می پذیرند که مجاهدین به اهداف خود دست نیافتند و دلیل را نا پختگی و مداخلات بیرونی می دانند.

آصف عظیمی مشاور رییس اجرایی در امور مجاهدین:

“شاید ما به پختگی که می رسیدیم نرسیدیم، چون انقلاب افغانستان در زمان صورت گرفت که مردم به این پختگی نرسیدند و دست های کار کردند و توانستند این مردم را به جنگ داخلی سوق دهند.”

هفتم ثور روز کودتای حزب دیموکراتیک خلق افغانستان و هشتم ثور روز شکست این حزب از سوی مجاهدین دو روز متفاوت است و مردم نیز در پیوند به این دو روز دیدگاه های متفاوت دارند.

خبریال:حمید صدیقی